ეს სასაცილო შემთხვევა მოხდა, როდესაც ჩვენი ბავშვი დაიბადა. პირველ თვეში ყოველ კვირას ჩვენთან ექიმი მოდიოდა. საქმეზე წასვლა მომიწია, ბავშვს ვაჭამე, გამოვუცვალე და წავედი. ჩემს მეუღლეს ეშინოდა ბავშვთან მარტო დარჩენის-
“ის იმდენად პაწაწინაა, საშიშია მის ხელებზე შეხებაც კი, მოულოდნელად რომ
რამე ვატკინო?“ – იმეორებდა ის ჩავიცვი და წამოვედი, საჭირო იყო სასწრაფოდ სამსახურში მისვლა, ყველანაირი დოკუმენტის აღება და განცხადების დაწერა.
ბავშვი მშვიდად იწვა, მამ დივანზე იჯდა ნეტარი ღიმილით, თუმცა, დროდადრო ახალგაზრდა მამა მოუსვენრად წამოხტებოდა და ამოწმებდა, როგორ ეძინა იქ მის შვილს.
ეს იდილია ნახევარ საათს გაგრძელდა და შემდეგ კარზე ზარმა დარეკა – ეს იყო ექიმი, რომელიც დაგეგმილი გამოკვლევისთვის მოვიდა.
ექიმი, ბუნებრივია, არ დაელოდა ბავშვის გაღვიძებას და ქმარს მოსთხოვა მისი გაღვიძება.
ქმარი უკმაყოფილომიყო, მაგრამ ბავშვი მაინც გააღვიძა, ექიმმა სწრაფად შეისწავლა მისი პატარა ვაჟი, მოუსმინა და წასასვლელად მოემზადა.
– მასთან ყველაფერი კარგადაა, ასაკთან ერთად იზრდება, ლოყები ეტყობა, თითქოს წონაში იმატებს, ერთ კვირაში უკვე ერთი თვის გახდება, ჩვენთან კლინიკაში მოხვალთ, ჩვენ კინიქ კიდევ გავივლით კონტროლს. – თქვა ექიმმა, რომელიც კარში იდგა.
ახალგაზრდა მამამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და შეშფოთებული უსმენდა სიჩუმეს, რომელიც ოთახში იდგა.
“იქნებ კიდევ დაეძინოს”, – გაიფიქრა მან. კარი ექიმის უკან დაიხურა და შემდეგ ბავშვის ტირილის ხმა მოისმა. მამა შემოვარდა ოთახში და ადგილზე გაიყინა – ბავშვი გაშლილ ზეწარზე იწვა საფენის გარეშე მხოლოდ ჟილეტში.
– როგორ ჩაგაცვა ჯანდაბა, – გაიფიქრა მშობელმა და თავქუდმოგლეჯილი მივარდა გასასვლელისკენ.
როდესაც ბინის კარი გააღო,ექიმი აღარ დახვდა, ქმარი ტყვიასავით დაეშვა კიბეებზე. ექიმი უკვე სადარბაზოს ტოვებდა, როდესაც სუნთქვაშეკრული ახალგაზრდა მამამ იდაყვში ხელო მოუჭირა.
– გთხოვ – თქვა მან, სუნთქვა შეეკრულმა – ამოდი უკან და ჩააცვი ისე, როგორც იყო. ექიმს მოუწია აბრუნება და დახმარება ახალგაზრდა მამისთვის.
ახლა ჩვენი ბიჭი უკვე 5 წლისაა და ჩვენი ცხოვრების ამ ეპიზოდს სიცილის გარეშე ვერ ვიხსენებთ ექიმი კი, როდესაც კლინიკაში მივდივართ, ყოველთვის იღიმის ამ ფაქტზე.
