აჭარაში ერთი ბიზნესმენი ცხოვრობს. ასაკოვანი კაცია – 60 წელს კარგა ხნის გადაცილებული იქნება. ფული და სიმდიდრე ჯერ კიდევ ძველთაგან მოსდგამს და ახლაც საკმაოდ მსუყედ ცხოვრობს. თუმცა, ვერც ადრე და ვერც ახლა, მისი გარეგნობით ვერ მიხვდები, რომ დიდი ფულის პატრონია.
ყოველთვის ჩვეულებრივად აცვია, თმაც სულ გაბურძგნილი აქვს და სხვა პენსიონერებისგან – რომლებიც თვიდან თვემდე 70 ლარს ელოდებიან – არაფრით განსხვავდება. ჰოდა, ამ ჩვენს მდიდარ ბაბუას რამდენიმე შვილიშვილიც ჰყავს. ერთ-ერთს 18 წელი რომ შეუსრულდა, ბაბუმ თბილისში, “ტოიოტას” ცენტრში წაიყვანა მანქანის საყიდლად.
ისეთ დროს შევიდნენ, როცა ყველა კონსულტანტი ერთი გაბღენძილი კაცის გარშემო იყო თავმოყრილი. ძვირფას ტანისამოსში გამოწყობილი კლიენტი მედიდურად დადიოდა აქეთ-იქით და თანამშრომლებს უამრავ კითხვას უსვამდა – ფასდაკლება თუ შეიძლებოდა, განვადების პირობები აინტერესებდა და ა.შ.
ეს ჩვენი ბაბუა-შვილიშვილი კი დადიოდა ვიტრინაში გამოდგმულ მანქანებს შორის და ათვალიერებდა. კონსულტანტებმა ერთი კი გახედეს “ღარიბ” კლიენტს, რომელსაც ქუსლმოღრეცილი ფეხსაცმელი ეცვა და იფიქრეს, შემთხვევით შემოეხეტაო და ისევ გაბღენძილ კაცს მიუბრუნდნენ (გაყიდული მანქანიდან კონსულტანტები პროცენტს იღებენ). ბაბუამ ერთ შავ ჯიპს დაადგა თვალი, რომელსაც ფასი – 60 ათასი დოლარის ეკვივალენტი ლარებშიო, ეწერა.
– მოგწონს? – ბიჭს ჰკითხა.
– კი, – თავი დაუქნია შვილიშვილმა.
– კაი, ვიყიდოთ მაშვინ…აქ ვინაა? – სალაროსთან მივიდა და კონსულტანტებს გასძახა. – ფული ვის გადავუხადო? – ქურთუკის შიგნითა ჯიბიდან “პაჭკა-პაჭკა” დოლარები ამოიღო და დაანახვა. – დროზე მომხედეთ, კაცო, აქ დასადგომად არ მცალია.
ყველამ მიატოვა ის ბღენძია კლიენტი და ეცნენ ამ მოხუცს გაოცებულები. დღემდე იხსენებს ჩემი მეგობარი ამ ამბავს, რომელიც მართალია, კარგა ხანია, იქ აღარ მუშაობს, მაგრამ მაინც არ ავიწყდება ის აჭარელი. მარკიზა.
