დღეს ჩვენ საინტერესო ამბავს მოგითხრობთ. 1945 წელი იყო, ახალგაზრდა ბიჭი ევგენი ჯარიდან ახალი დაბრუნებული იყო. ევგენის მისმა შეყვარებულმა პატარა გერმანული ნაგაზის ლეკვი აჩუქა. ბიჭმა გადაწყვიტა მისთვის გრაფი ეწოდებინა.
მომავალში ევგენიმ და გოგონამ, ვინც ლეკვი აჩუქა, იქორწინეს. ოჯახის ცხოვრების ერთ მომენტში მოხდა ამბავი, რომელიც გულგრილს არავის დატოვებს!
5 წლის შემდეგ მამაკაცი საკმაოდ წარმატებული გახდა. მას ჰქონდა კარგი სამსახური და ჰყავდა მოსიყვარულე ცოლი, ასევე ერთგული ძაღლი. მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ ბედმა მათ მშვენიერი ქალიშვილი აჩუქა.
მცირე შვებულების შემდეგ ქალი სამსახურში დაბრუნდა. იმ წლებში დეკრეტული შვებულება აღარ არსებობდა, როგორც ახლა არის და მშობიარობამდე მხოლოდ 35 დღე მისცეს შვებულება.
ამიტომ, გოგონა უმეტესად მოსიყვარულე ბებიისა და ძაღლის – გრაფის მეთვალყურეობის ქვეშ იყო. სანამ ბავშვი ეძინა ხოლმე ძაღლი ძალიან მშვიდად იქცეოდა, საწოლთან უწვა და ყეფდა მხოლოდ მაშინ, როცა ბავშვს არ ეძინა.
ასე გავიდა რამდენიმე წელი. ერთ დღეს, ბებია ცუდად გახდა და საავადმყოფოში გადაიყვანეს. ამიტომ გოგონას დედა მოუწია სახლში დარჩენა. მას შემდეგ, რაც ბავშვმა დაიძინა, ქალმა გადაწყვიტა მაღაზიაში წასულიყო, რომელიც იქვე ახლოს მდებარეობდა. ბავშვი ძაღლის მეთვალყურეობის ქვეშ დატოვა, თვითონ კი საყიდლებზე წავიდა.
მაგრამ გზაში ქალი შეხვდა მეგობარს, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში არ ენახა, ქალებმა დაიწყეს საუბარი. დედას წარმოდგენა არ ჰქონდა, რომ ამ წუთებში მის სახლში საშინელი საფრთხე გიყო.
კოსპუსში, რომელშიც ის ცხოვრობდა შეიჭრნენ მძარცველები. ისინი ჩაცმულები იყვნენ როგორც მშენებლები და აკვირდებოდნენ კარებებს, თუ რომელი შეძლებოდა ყოფილიყო მარტივად გასახსნელი და ამასთან არავინ იქნებოდა სახლში. როდესაც მივიდნენ ერთ-ერთ კართან რომელიც შედარებით მარტივად გასაღებად მოეჩვენათ დააკაკუეს კარზე, რათა გაეგოთ თუ იყო ვინმე სახლში. ხმა არავის გაუცია.
საუბედუროდ ეს სახლი ევგენის სახლი იყო. მძარცველებმა კარების გატეხვა გადაწყვიტეს, მაგრამ ამ დროს გაიგონეს ევგენიას შვილის ხმა. რომელი ხართ? იკითხა ბავშვმა კარის უკნიდან. მძარცველებმა კი ჰკითხეს, იყვნენ თუ არა მშობლები სახლში. არა უპასუხა გოგონა.
-რა ცუდია, გვინდოდა მამათქვენისთვის დაგვებრუნებინა ინსტრუმენტები, რომლებიც ვითხოვეთ. უპასუხა მძარცველმა.
-არა მამა სახლში არ არის, დედა კი ცოტა ხნის წინ გავიდა და არვიცი როდის დაბრუნდება. უპასუხა გოგონამ.
-შენ ხო მარტო ხარ სახლში? ჰკითხა ერთ-ერთმა მძრცველმა და დადებითი პასუხის შემდეგ გოგონას სთხოვა კარი გაეღო რათა ინსტრუმენტები დაეტოვებინა. გოგონამ კი უპასუხა, რომ კარს ვერ გააღებდა, რადგან უცხოებისთვის კარის გაღება აკრძალული ჰქონდა. მძარცველებმა ბავშვს უთხრეს, რომ მოგვიანებით მოვიდოდნენ.
მაგრამ მძარცველები, რომლებსაც უკვე თითქმის კარის საკეტი გაღებული ჰქონდათ და თან იცოდნენ, რომ ბავშვი სახლში მარტო იყო, არსად წასვლას არ აპირებდნენ. მძარცველებმა სახლში შესვლის შემდეგ დაინახეს გოგონა შეშინებული თვალებით, რომლის გვერდიდათ გერმანული ნაგაზი იდგა.
ძაღლი გოგონას გვერდთ როგორც მცველი ისე იდგა. ერთ-ერთმა მძრცველმა გოგონასთან მიახლოება სცადა, მაგრამ ძაღლმა მას უკბინა. მეორე მძარცველმა მისი დახმარება სცადა, მაგრამ ძაღლმა მასაც უკბინა. ბავშვის ყვირილზე მეზობლები გამოვიდნენ. ერთ-ერთმა პოლიციაში დარეკა, რადგან მიხვდა, რომ საქმე ძარცვას ეხებოდა.
მძრცველაგან ერთ-ერთი ისეთი დაკბენილი იყო სახლიდანაც ვერ გავიდა, მეორე კი ბინიდან გაქცევისას პოლიციამ დააკავა. როდესაც დედა დაბრუნდა და მომხდარი შეიტყო შოკში ჩავარდა, მაგრამ მთავარი იყო რომ მისი გოგონა უსაფრთხოდ იყო, ძაღლის წყალობით, რომელმაც ის მძრცველებისგან დაიცვა.
ძაღლი დაჭრილი იყო დანით, მაგრამ ჭრილობა არ იყო სიცოცხლისთვის საზიანო და ის მალე გამოკეთდა. ძაღლები ყოველთვის გრძნობენ საფრთხეს და ისინი მათ დასაცავად ყველაფერს აკეთებენ. ამასთან, ძაღლების წინათგრძნობა არასდროს არ ცდება. ისინი არ ფიქრობენ თავდამსხმელი დანითაა შეიარაღებული.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
