19 წლის ასაკში გავთხოვდი, ჯერ კიდევ ბავშვის გონება მქონდა მაშინ. ქორწინება ისევ ისეთი გართობა და თამაში მეგონა სახლში რომ ვერთობოდი.
ყველაფერი ისე სწრაფად მოხდა, ოჯახების გაცნობა და ნიშნობა, შემდეგ ქორწილიც ისე სწრაფად მოგვადგა კარს აზრზეც ვერ მოვედი.
ჩემი მომავალი მეუღლე ძალიან კი მიყვარდა მაგრამ პირველი ღამის შიში მაინც მქონდა…. როცა ამაზე გავიფიქრებდი შიში მიბყრობდა და რაღაცნაირად მინდოდა ნაბიჯის უკან გადადგმა. მაგრამ ქორწილიც და პირველი ღამეც თვალსა და ხელს შუა მოვიდა.
როცა მარტონი დავრჩით და მოსახდენის მოხდენის პიკი იყო, ჩემს ქმარს უარი ვუთხარი. ის ჯერ გაკვირვებული მიყურებდა. შემდეგ სამზარეულოში გავიდა და მალევე დანით ხელში დაბრუნდა.
პირველი რაც გავიფიქრე ალბათ ისე გავაბრაზე რომ მოკვლას მიპირებს თქო, მაგრამ მის სახეზე ასეთი სიბრაზე ვერ დავინახე. უფრო ეშმაკურად მიყურებდა და მივხვდი ძალით უნდოდა ჩემი დაუფლება. უცებ წამოვხტი და ვუთხარი რომ არ მომკარებოდა თორემ ვიკივლებდი და ყველა გაიგებდა ჩემს ხმას.
უცებ წამოდგა დანით ხელში და მითხრა -“გიყვარვარ”?, ვუპასუხე რომ ძალიან მიყვარდა, მაგრამ შიშის გამო ვერ ვხდებოდი მისი. ცოტა ხანს მიყურა ასე, შემდეგ საწოლთან მივიდა და ხელი გაიჭრა. გაოგნებული ვუყურებდი მის ამ ქცევას.
ალბათ ჭკუიდან გადავიდა და თავის მოკვლას აპირებს თქო. გარეთ რომ უნდა გავვარდნილიყავი და შველა მეთხოვა გადამეღობა და სისხლიანი ხელი პირზე ამაფარა.
ყურთან მოიწია და ჩამჩურჩულა -” ნუ გეშინია, არაფერს დაგიშავებ, მეც უფრო მეტად მიყვარხარ”-ო, ამის თქმა იყო და დავმშვიდდი.
გავიდა გარეთ, ცოტახანში ხელ შეხვეული შემობრუნდა და სისხლიან საწოლთან მიმიხმო და დავიძინოთ ახლაო. მაშინ ყველაფერი ნათელი გახდა, თავისი რამდენიმე წვეთი სისხლი ჩემად გაასაღა, როგორც პირველი ღამის უბიწოების მოწმობად.
აი ეს არის საყვარელი ქალის პატივისცემა და სიყვარული! ამის შემდეგ 4 შვილი გვეყოლა და უბედნიერესი ოჯახი გვაქვს.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია, ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში.
