სამყაროს შექმნის მეექვსე დღეს, იმ დროს როდესაც ღმერთი ქალს ქმნიდა, მასთან ანგელოზი მივიდა და ჰკითხა:
-სხვა ყველაფერი ძალიან სწრაფად შექენი, რატომ კარგავ მის შექმნაზე ამდენ დროს?
ღმერთმა კი უპასუხა: – იცი რამდენ რამ არის გასათვალისწინებელი? მან მოქმედება ნებისმიერ სიტუაციაში უნდა მოახერხოს. უნდა შეეძლოს რამდენიმე ბავშვს ხელი ერთდროულად მოხვიოს, ჭრილობები მოუშუშოს საკუთარი ქმედებებით, მითუმეტეს, რომ მას მხოლოდ ორი ხელი ექნება.
-მხოლოდ ორი ხელი ექნება? ეს როგორ უნდა მოახერხოს? – გაოცდა ანგელოზი, ქალს ნელ-ნელა მიუახლოვდა და ჩაილაპარაკა: როგორი ნაზი ქმნილებაა.
-დიახ ნაზია, მაგრამ ამავდროულად ძალიან ძლიერი. წარმოდგენაც კი არ შეგიძლია მას რამდენი რამის გადატანა მოუწოვს.
-ფიქრიც შეუძლია? იკითხა ანგელოზმა.
-კი, ფიქრიც, მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების მიღებაც და ლოგიკური მსჯელობაც შეუძლია.
ანგელოზმა ქალს ხელი ლყაზე მიადო:
-ღმერთო ის წვეთავს, შეიძლება ბევრი ფუნქცია დააკისრე.
-ეს ცრემლებია. უპასუხა ღმერთმა. ცრემლებით ქალი ტანჯვას, ბედნიერებასა და ტკივილს გამოხატავს. ეს არის უნიკალური ქმნილება, რომელიც საკუთარი გამბედაობით და სიძლიერით ყველას აჯობებს. მას ასევე აქვს ფუნქცია, რომ იბრძოლოს ბოლომდე და გაიღიმოს მაშინ, როდესაც ტირილი უნდა.
-ანუ ის სრულყოფილებაა? იკითხა ანგელოზმა
-არა, მისი ნაკლია არის, რომ ხშირად საკუთარი თავს საკადრისად არ აფასებს. ამის გამო ის იმსახურებს დიდ პატივისცემას. ის თმობს ყველაფერს, როცა კაცს მიყვება.
თმობს თავის სახლს, ტოვებს მშობლებს, დიდი ტკივილის ფასად აჩენს ბავშვს, ზრდის და უვლის მას. ამიტომ ქალია რის შეუდარებელი.
ავტორი: ია პირველი
