ეველინა ლეონიდოვნა 52 წლისაა და ის ჩემი ყოფილი მეუღლის დედაა. 23 წლის ვიყავი როცა დავქორწინდით, ქორწილამდე ცოტა ხნით ადრე დავფეხმძიმდი და მალე ჩვენი ქალიშვილი ანა დაიბადა.
2 წლის შემდეგ, ჩემი მეუღლე დაიღუპა მე და ჩემი გოგონა კი მშობლებთან რაიონში წავედით საცხოვრებლად. დავიწყე სამსახური, მალე მოვახერხე და კრედიტით ბინა ვიყიდე, ჩემთვის და ჩემი ქალიშვილისთვის მშობლებთან ახლოს, ანა უკვე 8 წლისაა.
ეველინა ლეონიდოვამ გადაწყვიტა გადმოსულიყო იმ ქალაქში, სადაც მე დავსახლდი, რადგან უნდოდა შვილიშვილთან ერთად ყოფნა. საკმაოდ მოულოდნელი გადაწყვეტილება, სიმართლე გითხრათ.
არა მისი მოტივების გამო (ისინი გასაგებია!), არამედ იმიტომ, ამდენი წლის განმავლობაში მას თავისი შვილიშვილი არც კი მოუკითხავს. “კარგი,” გავიფიქრე მე. – ჩემი ქმაეი მისი ერთადერთი შვილი იყო, ანა კი, ერთადერთ შვილიშვილია. მას ალბათ არ სურს მარტო ყოფნა ”
მაგრამ მას შემდეგ, რაც დედამთილი გადმოვიდა მხოლოდ პრობლემები დაიწყო..
ჯერ ერთი, ის თითქმის მთელი დღე ჩემს სახლში იყო. ასეა – მთელი დღე, მათ შორის, როდესაც სამსახურიდან სახლში ვბრუნდებოდი თითქოს ეს საკმარისი არ იყო, ეველინა ლეონიდოვამ შაბათ -კვირასაც სტუმრობა.. “სტუმრობა” რბილად რომ ვთქვათ, რადგან ის ფაქტიურად დილიდან საღამომდე აქ ცხოვრობდა.
დედამთილი რჩებოსა მაშინაც, როცა ანა სკოლაში იყო. მიზეზად კი ქმბობდა: ”არავინ არის, ვინც სახლს ასუფთავებს, მე დავრჩები. “შენი ყვავილები ჭკნება კიდევ რამდენიმე დღე და მოგიწევს მათი გადაყრა. გუშინ ქურდები ეზოებს ათვალიერებდნენ, ისინი არ მოვიდნენ აქ იმიტომ, რომ მე ვიყავი.
მრავალი დისკუსიის შემდეგ, მე განვაცხადე, რომ მისი საქციელი ჩემთვის ძალიან უხერხულია და არღვევს ჩემს პირად სივრცეს. ეველინა ლეონიდოვამ, როგორც ჩანს, მოისმინა ჩემი არგუმენტები. მაგრამ..
გასული კვირა იყო ბოლო წვეთი.
ანას ჩემი მშობლები რამდენიმე კვირის მანძილზე არ ჰყავდა ნანახი და ვუთხარი ჩემს დედამთილს რომ ბავშვი იქ მიდიოდა, მან კი მითხრა რომ თავადაც წავიდოდა მათთან, მე ძალიან გავბრაზდი, 8 წლის განმავლობაში ერთხელაც არ დაურეკავს და
მივხვდი რომ რაღაცაში იყო საქმე, ამიტომ ვუთხარი რომ ასე არ გამოვიდოდა რადგან ჩემს მშობლებს არ აქვთ საკმარისი ადგილი სახლში, მან კი თქვა რომ მაშინ ჩემს სახლში დარჩებოდა, ძალიან გავცხარდი და გადავწყვიტე გამერკვია რაში იყო საქმე.
დავურეკე ჩვენს საერთო ნაცნობს, რომელმაც მითხრა, რომ ჩემი მამამთილი დაიღუპა, ხოლო შვილებმა ის არ მიიღეს, ამიტომ გავახსენდით ჩვენ რადგან მარტო ცხოვრება არ უნდოდა. დავბრუნდი შინ და ვუთხარი ყველაფერი რასაც ამ ხნის განმავლობაში ვერ ვეუბნებოდი და გავაგდე.
მეორე დღეს როდესაც ანა დაბრუნდა შევამჩნიე რომ ის ბავშვს უთვალთვალებდა და ეს მომდევნო დღეებშიც გაგრძელდა. გადავწყვიტე მიმემართა პოლიციისთვის, რის შემდეგაც მას აუკრძალეს ანასთან მოახლოვება.
